شیرازه دوزی
به نوارهایی که در دو طرف طولی فرش از ابتدا یا انتها قرار دارند شیرازه یا کنارپیچ فرش گفته می‌شود. این بخش از فرش در بافته های جدید معمولاً لوله ای شکل و کاملاً مدور است، اما در فرش های قدیمی به ویژه فرش های عشایری و روستایی ایران، به شکل نواری به عرض ۲ الی ۴ سانتی متر بوده است. شیرازه های فرش همچون یک قاب، فرش را احاطه کرده و علاوه بر زیبایی آن باعث استقامت لبه های طرفین فرش در مقابل ساییدگی و همچنین مقاومت فرش در مقابل ورود آب یا مایعات جاری می‌گردد.
بررسی بسیاری از قالیچه ها و دست بافته های قدیمی نشان می دهد که بافندگان برای محافظت بیشتر فرش، به جای الیاف پشم از موی بز برای شیرازه استفاده می کرده اند. زیرا موی بز مقاوم ترین الیاف حیوانی است که رطوبت از آن عبور نمی‌کند و همچنین حشراتی از جمله بید که الیاف فرش را به سهولت می جوند، نمی توانند آنها را جویده و به داخل فرش نفوذ نمایند.